WARSZAWSKIE PARKI – Park Olszyna

PARK OLSZYNA to zespół przyrodniczo – krajobrazowy znajdujący się w warszawskiej dzielnicy Bielany, pomiędzy ulicami Gąbińską, Romaszewskiego (dawną Duracza), Broniewskiego, trasą Armii Krajowej.

O parku ostatnio mówi się w Warszawie więcej. To tutaj powstał nowy taras widokowy – drewniany, podwieszany deptak, który zastąpił stary, brzydki, popękany asfalt. Nowa ścieżka sprawiła, że miejsce zmieniło się wręcz nie do poznania i zachęca do jesiennych spacerów.

Ponadto odnowiono kompleks sportowy oraz plac zabaw. Na skraju parku zbudowano nowy pawilon z ujęciem wody oligoceńskiej.

Na terenie parku znajduje się niewielki staw i rowy melioracyjne.

Podłoże parku ma charakter torfowy.

Głównym gatunkiem drzewostanu jest olsza (olcha) czarna i bez czarny.

Las olchowy (olszowy) porasta zwykle żyzne, bagienne siedliska z wodami stojącymi lub, rzadziej, wolno płynącymi.

Na jednej z tablic informacyjnych na terenie parku czytamy:

„Olsza czarna. Występuje w środowisku podmokłym. Potrafi stać w wodzie na swoich korzeniach jak na szczudłach. Pień tego drzewa widoczny jest do samego wierzchołka. Liście są ciemnozielone, opadają na jesieni nie zmieniając zabarwienia. Olszę łatwo rozpoznać po małych, czarnych szyszeczkach, które utrzymują się na roślinie przez cały rok lub nawet wiele lat. Ukryte w szyszkach orzeszki są przysmakiem wielu ptaków. Drewno olszy po ścięciu ma piękny pomarańczowy kolor i jest odporne na wilgoć. Wykorzystywane jest ono m. in. Do budowy rozmaitych konstrukcji wodnych ( w tym elementów jachtów).”

Ponadto występuje tu topola biała, wierzba krucha, jarząb pospolity (jarzębina), klon jesionolistny.

Wśród ssaków: wiewiórki, nietoperze oraz jeże.

W parku Olszyna gnieździ się kilkanaście gatunków ptaków, między innymi kaczki: krakwa i rożeniec.

„Od wczesnej wiosny możemy usłyszeć w koronach drzew śpiew kosa, zięby, bogatki, modraszki, szpaka, kowalika, drozda śpiewaka. …”

Zapraszamy na jesienne wędrówki drewnianym pomostem i podziwianie fauny i flory, w tym oryginalnej olszy czarnej.


Autor: Aneta