PARK ARKADIA to dawna posiadłość Wierzbno, usytuowany w warszawskiej dzielnicy Mokotów, pomiędzy ulicami Puławską, Żywnego, Piaseczyńską i Idzikowskiego.
Na terenie parku znajdują się: stawy parkowe, Pałac Królikarnia – muzeum im. Xawerego Dunikowskiego, plac zabaw.
Park, ze względu na szczególne walory widokowe; przyrodnicze i historyczne, został objęty ochroną i funkcjonuje jako zespół przyrodniczo-krajobrazowy Arkadia.
Park Arkadia jest podzielony na dwie części – dolną i górną. Z górnej roztacza się szczególny widok, obejmujący bryłę klasycystycznego pałacu Królikarni.
Na skarpie (Arkadia Górna) głównymi składnikami drzewostanu są klon zwyczajny, klon jesionolistny i wiąz pospolity. W Arkadii Dolnej, w obszarze źródliskowym, rośnie ols z olszą czarną – unikatową wśród warszawskich parków.
Skarpa na terenie parku Arkadia jest siedliskiem oraz częścią korytarza migracyjnego wielu zwierząt będących pod ścisłą ochroną. Występują tu m.in. następujące gatunki ptaków:
- dzięcioł średni, dzięcioł duży, dzięcioł zielony i dzięciołek
- puszczyk zwyczajny
- rudzik, słowik szary, kowalik zwyczajny, pełzacz leśny, wilga, dzwoniec, grubodziób
- czyżyk, jemiołuszka(poza sezonem lęgowym)
Historia Parku Arkadia sięga roku 1680, kiedy to Stanisław Herakliusz Lubomirski zbudował tu pałacyk otoczony ogrodem według projektu Tylmana z Gameren i nazwał go Arkadią. W roku 1720 tereny te wykupił król August II Sas. Tutaj bowiem znajdowały się źródła, które miały zasilać w wodę kanały w późniejszych Łazienkach.
Pałac oraz park nie przetrwały do naszych czasów. Pałac przed powstaniem listopadowym należał do podpułkownika Józefa Sowińskiego, późniejszego generała walczącego w Powstaniu Listopadowym i słynącego obroną reduty na Woli.
W roku 1840 pałacyk wydzierżawił doktor Ludwik Sauvan i urządził tu zakład wodoleczniczy. Wierzbno stało się uzdrowiskiem, gdzie leczono kuracjuszy leczniczymi wodami z tutejszych źródeł.
Dziś po pałacu nie ma śladu – został zniszczony w czasie II wojny światowej.
Mamy to to wspaniałe widoki, zadbane alejki, piękne drzewa, plac zabaw dla dzieci, Park Rzeźby i Pałac Królikarnia.
„Królikarnia zawdzięcza swoją nazwę czasom saskim, kiedy urządzono tu zwierzyniec i modnym wówczas zwyczajem polowano na króliki. Pałac zbudowany został w latach 80-tych XVIII wieku przez Karola Thomatisa hrabiegode Valery, według projektu Dominika Merliniego. Za sprawą Thomatisa na terenie Królikarni znalazły się browar, cegielnia, karczma, młyn i stodoła, a także położona na zboczu wąwozu kuchnia, w której w wieku XIX znajdowała się biblioteka. W 1816 r. Królikarnię nabył Michał Hieronim Radziwiłł.
W 1849 r. kupił ją Ksawery Pusłowski. Należał on do słynnej rodziny kolekcjonerów i znawców sztuki. W 1879 r. Królikarnia padła ofiarą pożaru. Dokonana przez Pusłowskich odbudowa była jednym z pionierskich dokonań w dziejach polskiego konserwatorstwa. W 1889 r. Królikarnia przeszła na własność Marty hr. Krasińskiej. W 1939 r. oraz w 1944 r. podczas walk Powstania Warszawskiego, pałac został ponownie zniszczony. Decyzja o odbudowie z przeznaczeniem na zbiory rzeźb Xawerego Dunikowskiego zapadła w 1948 r.
Miały się tu również znaleźć mieszkanie i pracownia artysty, jednak odbudowę ukończono dopiero w 1965 r., w rok po śmierci Dunikowskiego. W zabytkowym parku, podobnie jak w całej Królikarni historia łączy się ze współczesnością. W otoczeniu drzew i krzewów tworzymy Park Rzeźby, w którym prezentujemy wybrane prace z bogatej kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie. Szczególne znaczenie mają dla nas prace związane z działalnością Xawerego Dunikowskiego i udostępnianiem jego twórczości znajdującej się w naszych zbiorach.”*
* http://www.krolikarnia.mnw.art.pl/o-krolikarni/
