25 listopada 1904 roku urodziła się HELENA GROSSÓWNA.
Co prawda nie w Warszawie, ale to z Warszawą związana była przez wiele lat swojego życia.
Pochodziła z Torunia, gdzie skończyła szkołę baletową i debiutowała na deskach Teatru Miejskiego. Następnie uczyła się na kursach baletowych i występowała we Włoszech i Francji, a po powrocie do Polski – pracowała w poznańskim Teatrze Nowym.
Na Warszawskim szlaku kobiet widzimy piękną Helenę w słynnych teatrzykach i kabaretach: Qui Pro Quo, Małym i Cyruliku Warszawskim.
W filmie debiutowała w 1935 roku w filmie „Kochaj tylko mnie”. Łącznie do wybuchu wojny zagrała w 17 filmach. Była przedwojenną gwiazdą i ulubienicą publiczności.
W czasie okupacji, jak wiele znanych aktorek i aktorów, pracowała jako kelnerka. Występowała również w oficjalnych teatrach.
Zapisała się w historii również jako żołnierz – oficer. Prawdopodobnie należała do AK. W Powstaniu Warszawskim, jako porucznik, dowodziła oddziałem kobiecym w ramach batalionu „Sokół” (pseudonim „Bystra”).
Po kapitulacji powstania więziona w obozie jenieckim Gross-Lübars, a następnie w stalagu w Oberlangen.
Od roku 1948 związała się z warszawskim teatrem „Syrena”. Teatr ten jest znaczącym miejscem na naszym szlaku. Na jego deskach występowały wspaniałe aktorki, o których opowiadać będziemy na naszych spotkaniach.
Do grania w filmie wróciła w latach sześćdziesiątych. Zagrała, między innymi, w „O dwóch takich, co ukradli księżyc” (1962 rok) jako matka bliźniaków.
Była odznaczona Krzyżem Walecznych, Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Partyzanckim oraz Medalem za Warszawę 1939-1945.
Helena Grossówna zmarła 1 lipca 1994 w Warszawie i została pochowana na cmentarzu w Zerzniu.
Źródła zdjęć aktorki: Filmoteka Narodowa, www.stare-kino.pl
